تاثیر روی بر رشد و عملکرد ژنوتیپ های جو بهاره

کارایی مصرف کودهای شیمیایی تحت تاثیر شرایط مختلف محیطی قرار می گیرد. با توجه به طول دوره رشد و نیاز غذایی بیشترگیاه مصرف انواع کودهای شیمیایی در خاک همواره مورد نیاز می باشد. بنا براین ضروری است که با روش های مدیریت زراعی مناسب علاوه بر افزایش کارایی مصرف کود، موجبات افزایش عملکرد و سایر ویژگی های گیاه را فراهم نمود. برای نیل به این هدف آزمایشی جهت ارزیابی مصرف محلول پاشی کود روی به عنوان مکمل بر عملکرد و اجزای عملکرد جو انجام گرفت و صفاتی مانند عملکرد دانه، وزن هزار دانه، تعداد پنجه بارور و شاخص برداشت تعیین گردید. بر اساس نتایج این پژوهش حداکثر اثر محلول پاشی روی بر عملکرد و اجزای عملکرد از غلظت 6/0 درصد روی به دست آمد، که در اثر محلول پاشی تعداد سنبلچه ها و پنجه های بارور در هر بوته و وزن هزار دانه افزایش یافت. عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت نیز با افزایش سطوح روی افزایش یافتند، اما حداکثر عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت از غلظت 6/0 درصد حاصل شد. به نظر می رسد که افزایش شاخص سطح برگ در اثر محلول پاشی منجر به افزایش سهم فتوسنتز جاری در پر کردن دانه شده باشد. شاخص برداشت با استفاده از محلول پاشی روی در مقایسه با شاهد 17% افزایش پیدا کرد. همچنین در اثر محلول پاشی با روی محتوای آب نسبی، پایداری غشا، میزان پتاسیم و روی افزایش ومیزان سدیم هم کاهش یافت. محلول پاشی با غلظت مناسب می تواند موجب برقراری تعادل بین عناصر غذایی و همچنین افزایش غلظت عناصر در دانه شده به افزایش عملکرد کمی و کیفی منتهی می گردد.